بررسی نقش سرسختی روانی و گرایش به ورزش در پیش‌بینی اضطراب سلامتی در دوره همه‌گیری COVID-19

مقدمه: با توجه به وضعیت پاندمی بیماری کرونا که تمام جنبه‌های مهم اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را تحت تأثیر قرار داده است، بحث آثار روان‌شناختی این بیماری بر بهداشت روان افراد در سطوح مختلف جامعه اهمیت بسزایی دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش سرسختی روانی و گرایش به ورزش در پیش‌بینی اضطراب سلامتی در دوره همه‌گیری COVID-19 بود. روش‌ها: این مطالعه از نوع همبستگی بود و به روش تحلیلی- مقطعی بر روی کلیه شهروندان شهر خرم‌آباد در سال 1399 انجام گردید. 352 نفر به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسش‌نامه‌ سرسختی روانی (Ahvaz Hardiness Inventory یا AHI) کیامرثی و همکاران، پرسش‌نامه‌ گرایش به ورزش زرندیه و مقیاس اضطراب سلامتی (Health Anxiety Inventory یا HAI) Salkovskis و همکاران بود. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون گام به گام در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: همبستگی منفی و معنی‌داری بین سرسختی روانی (574/0- = r) و گرایش به ورزش (407/0- = r) با اضطراب سلامتی وجود داشت (010/0 > P). یافته‌های حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نیز نشان داد که متغیرهای سرسختی روانی (318/0 = β، 010/0 > P) و گرایش به ورزش (460/0 = β، 001/0 > P) پیش‌بینی‌کننده معنی‌داری برای اضطراب سلامتی بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت نقش سرسختی روانی و گرایش به ورزش در پیش‌بینی اضطراب سلامتی، می‌توان با تقویت سرسختی روانی و همچنین، پر نمودن اوقات فراغت با فعالیت‌های مختلف ورزشی، گام مؤثری در زمینه کاهش اضطراب سلامتی در دوران همه‌گیری COVID-19 برداشت.

سرسختی روانی، ورزش درمانی، اضطراب، COVID-19