علي رغم افزايش موثر در بهره وري زمين، براي كشورهاي آسيايي در حال توسعه، حفظ علاقه براي كشت برنج، مشكل بوده است. واگذار كردن زمي نهاي تحت كشت برنج، فعاليت سختي بود كه به كارگر زياد نياز داشت اما كمبود كارگر و دستمزدهاي بالا، قيمت برنج را افزايش داد در حالي كه سود درآمد كشاورزان كاهش يافت. تنها كارگران زحمتكش هستند كه تلاش ميك‌نند در شهرهاي فاقد زمين و امكانات روستايي هستند به مزارع برنج حتي در اندازه هاي كوچك دست پيدا كنند و آن را بسيار جذاب تر از ترك مزارع برنج و ملحق شدن به فعاليت هاي غيركشاورزي مي دانند. فعاليت در كشت برنج بايد از طريق موارد زير حفظ شود: فعاليت هاي مديريتي پيشرفته كشاورزي به منظور افزايش كارايي كل فاكتورهاي توليدي. افزايش استفاده از سرمايه براي جايگزيني كارگران از طريق مكانيزه كردن ساختارهاي كشاورزي تا جايي كه سود كار و كشت بتواند به طور مستمر بالا رود، وقتي كه افزايش بيشتري در بهر هوري وجود نداشته باشد. كاربرد مكانيزم پولي براي انتقال درآمد از خريداران نسبتاً مرفه برنج به توليدكنندگان كم درآمد بر اساس حفظ توازن بين درآمد كشاورزان و بدست آوردن نيروي كار شهري. علي رغم اين سياست، علاقه كشاورزان براي كشت برنج به صورت يك چالش مهم در كشورهاي در حال توسعه همچنان باقي مانده است. در مناطقي كه سطح توليد محصول بالا است )براي مثال در ژاپن و جمهوري كره( حوزه افزايش سودآوري از طريق كاربرد مناسب و كارآمد واردات به حد گسترده اي افزايش يافته است.
کلید واژگان :فنون و چالشهای جدید، آسیا، اقیانوس آرام، برنج، تامین غذا
ارزش ریالی : 150000 ریال
با پرداخت الکترونیک