حکایت ابوموسی و آنجلینا (نگاهی سیستمی به فرهنگ و کارکردهای عمده آن)

از کودکی همیشه این سؤال برایم مطرح بود که چرا قطار تا وقتی ایستاده است، کسی به او سنگ نمی­ زند؛ اما وقتی به راه می­ افتد، سنگباران می­ شود. این معما برایم بود تا وقتی که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم. دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانیان است که هر کسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است، مورد احترام است؛ تا ساکت است مورد تعظیم و تبجیل است، اما همین که به راه افتاد و یک قدم برداشت، نه تنها کسی کمکش نمی­ کند؛ بلکه سنگ است که به طرف او پرتاب می­ شود و این نشانه یک جامعه مرده است؛ ولی یک جامعه زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که متکلم هستند نه ساکت، متحرک هستند نه ساکن، باخبرترند نه بی­ خبرتر. (به نقل از شهید مطهری) ای ابوموسی! گسست فرهنگی- تمدنی از زیربنا به روبنا «از ماست که بر ماست». دوست تاریخی من! جدال بر سر نان نیست؛ جنگ جهل و عقل اهریمنی است که اگر در مسیر حق حرکتی انجام شود، شیاطین را به سنگ­پرانی وادار می­ کند. نکته: ابوموسی اشعری (ابن قیس از صحابی که در جریان حکمیت فریب خورد؛ نماد جهل) و آنجلینا جولی (بازیگر مشهور هالیوودی و نماد عقل تکنولوژیکی)

فرهنگ، کارکردهای فرهنگ، ابوموسی و آنجلینا