تعیین عوامل مؤثر بر نرخ ارز در ایران

در یک اقتصاد باز، نرخ ارز به دلیل ارتباط متقابل آن با سایر متغیرهای اقتصادی، متغیری کلیدی محسوب شده و از اینرو توجه بسیاری از سیاستگذاران اقتصادی را به خود جلب کرده و در کانون توجه مطالعات تجربی قرار گرفته است. در این مطالعه عوامل مؤثر بر نرخ ارز در ایران با استفاده از آمار سری زمانی دورهی 1392-1357و با بهره گیری از روش خود توضیحی با وقفه های توزیعی (ARDL) بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که در بلندمدت، تولید ناخالص داخلی تأثیر منفی، حجم نقدینگی و واردات تأثیر مثبت و معناداری بر نرخ ارز دارند. تأثیر متغیرهای نرخ بهره و صادرات بر نرخ ارز از لحاظ آماری معنادار نبوده است. همچنین تأثیر شوکها بر نرخ ارز مثبت و معنادار بوده است. با توجه به اینکه کشش نقدینگی در بلندمدت بزرگتر از کشش آن در کوتاه مدت می باشد، با هدف گذاری سیاست پولی انقباضی در بلندمدت، می توان به هدف مورد نظر که کاهش نرخ ارز می باشد، دست یافت. لذا بایستی سیاستها و ابزار- های اجرایی مناسبی از سوی دولت طراحی و اجرا شود

نرخ ارز، روش خود توضیح با وقفههای توزیعی، نرخ بهره، صادرات، واردات