پایدارترین عنصر در امنیت ملی ایران در قرون گذشته، جغرافیای خاص این مرز و بوم بوده است که از یک سو ایران را مرکز پیرامونی خود قرارداد و از سوی دیگر عملا ازنظر جغرافیایی به هیچ یک از محیط های پیرامونی خود تعلق کامل ندارد. گروه های قومی ایران با دنباله های فرامرزی خودشان در کشورهای آذربایجان، ترکیه، افغانستان و ترکمنستان، حاصل یک چنین تجربه تاریخی برای گروه های قومی بوده اند. بنابراین امنیت مرزهای بین المللی ایران و مرزنشینان به ویژه جمهوری آذربایجان به شدت متاثر از قلمروهای پیرامونی می باشد و ضمانت تحقق این امر، مدیریت مرزها و داشتن مرزهایی با امنیت کامل می باشد. این پژوهش به دنبال این است تا عواملی را که در مدیریت مرزهای بین ایران و آذربایجان که شامل عوامل جغرافیایی، دفاعی، اقتصادی می شود و بر محیط پیرامونی این دو کشور تاثیر زیادی می گذارد را موردبررسی قرار دهد. آن چیزی که می توان دریافت کرد این است که روابط ایران و آذربایجان علی رغم بهره مندی از بعضی زمینه های فرصت ساز به دلیل مرزبندی های مرتبط با رژیم حقوقی دریای خزر، مناقشه قره باغ و حضور آمریکا همچنان با چالش های عمده ای مواجه خواهد بود. در این پژوهش نحوه جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای (کتاب، مقالات)می باشد و روش تحقیق نیز توصیفی-تحلیلی است.
کلید واژگان :امنیت ملی، ایران، مرزها، آذربایجان، مدیریت بهینه.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک