حمل و نقل بین وجهی رویکرد نوین حمل و نقل در مسیر توسعه استراتژیک

حمل و نقل از بخش های زیر بنایی و استراتژیک اقتصاد است. ارتباط حمل و نقل با کلیه بخش های اجتماعی- اقتصادی باعث شده تا این فعالیت از ارکان اقتصاد، تجارت و زندگی اجتماعی به حساب آید. بی تردید حمل و نقل بین وجهی، انقلابی ترین تحولی بود که در قرن گذشته در حوزه لجستیک به وقوع پیوست. منظور از حمل و نقل بین وجهی، اندیشه ای است که طی آن وجوه مختلف حمل و نقل به شکلی نظام مند و در تسلسلی زنجیره وار به یکدیگر پیوند داده می شوند. از منظر دانش لجستیک امتیاز حمل و نقل بین وجهی، تفکر سیستمی آن است که حلقه های این زنجیر در حرکتی موزون و در پرتو دانش لجستیک با یکدیگر هماهنگ شده، خروجی سیستم حمل و نقل بهینه شده و در نهایت ما به حمل و نقل بین وجهی نایل می شویم. از نگاه روزمرّه، حمل و نقل بین وجهی به استفاده از کانتینرهای یکنواخت و با یک نوع کاربرد بین چند وجه حمل و نقل اطلاق می شود. در این مقاله ضمن تعریف حمل ونقل چندوجهی ، به معرفی حمل و نقل بین وجهی به عنوان رویکرد نوین حمل و نقل در مسیر توسعه استراتژیک در سال تولید ملی حمایت از کار و سرمایه ایرانی، سیر جابجایی، تجهیزات و تفاوت حمل و نقل بین وجهی با چند وجهی و ترکیبیپرداخته می شودو به ارتباط بین حمل و نقل بین وجهی با پایانه های بار و مدیریت استراتژیک حمل و نقل بین وجهی اشاره می شود و در انتها به موانع اصلی گذر از حمل و نقل سنتی به حمل و نقل نوین و مدرن و همچنین اقدامات نوین در خصوص توسعه استراتژیک حمل و نقل بین وجهی پرداخته می شود.

حمل و نقل بین وجهی، حمل و نقل چند وجهی، توسعه استراتژیک