بررسی رابطه بین فردگرایی - حمع گرایی و اجتناب از عدم اطمینان با رفتار شهروندی سازمانی

هافستده نوعی طبقه بندی از ابعاد فرهنگ ملی ارائه داد تا بر مبنای انها جوامع را طبقه بندی نماید : فاصله قدرت ، فرد گرایی – جمع گرایی، پرهیز از عدم اطمینان و خرد ورزی - عاطفه ورزی. یکی از دلایل موفقیت سازمانهای بزرگ این است که آنها کارکنانی دارند که فراتر از وظایف رسمی خود تلاش می نمایند ؛ یعنی آنها کارکنانی دارند که رفتار های شهروندی سازمانی را از خود بروز می دهند. پژوهش حاضر سعی نموده است تا رابطه بین فرد گرایی – جمع گرایی و اجتناب از عدم اطمینان را با رفتار شهروندی سازمانی کارکنان تبیین نماید . روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی از شاخه میدانی به شیوه پیمایشی و از لحاظ ماهیت کاربردی و از لحاظ زمان مقطعی می باشد . در این پژوهش جامعه اماری متشکل از کارکنان استانداری چهارمحال و بختیاری و فرمانداری ها و بخشداری های تابعه می باشد که جمعا 600 نفر می باشند ، که با استفاده از جدول مورگان 234 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گردید. روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد. داده های مورد نیاز از طریق پرسش نامه جمع اوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده گردید. فرد گرایی – جمع گرایی رابطه معنا داری با رفتار شهروندی سازمانی داشت و برای اجتناب از عدم اطمینان با رفتار شهروندی سازمانی رابطه ی معنا داری یافت نشد .

فرد گرایی، جمع گرایی، اجتناب از عدم اطمینان، رفتار شهروندی سازمانی