بررسی علل عدم تمایل به سکونت در بافت فرسوده شهر نایین و ارائه راهکارهایی جهت رفع آن

زیستگاه انسانی هنگامی می تواند بیشترین مطلوبیت را برای انسان حاصل کند که انتظارات وی را برآورده سازد. این انتظارات در قالب ابعاد مختلف تنگناهای محیطی، فرهنگی – اجتماعی ، اقتصادی، کالبدی و مدیریتی معنا پیدا می کند. هریک از این عوامل در اندازه های متفاوتی بر سکونت در بافت های مختلف تاثیر دارند. همانطور که می دانیم بافت فرسوده شهری به عرصه هایی از محدوده قانونی شهرها اطلاق می شود که بدلیل فرسودگی و سطح نازل کیفیت محیطی در آنها مسائل و مشکلات خاصی را برای شهرها بوجود آورده اند؛ و همواره شاهد این موضوع هستیم که در این بافت ها توقعات شهروندان در ارتباط با کیفیت محیط سکونت خود تحقق نیافته و رضایت ساکنین از فضای زندگی در سطوح پایینی قرار دارد. این مقاله با هدف شناسایی عوامل موثر بر عدم تمایل مردم به سکونت در بافت فرسوده و اندازه گیری آنها تاکید دارد. بر همین مبنا جامعه هدف خود را به سه دسته تقسیم می کنیم. 1- ساکنان بافت فرسوده 2- ساکنان بافت مدرن و 3- شهرسازان . در این راستا با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و با بکار گیری نرم افزار SPSS در تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه(oneway) و آزمون دانکن در گروه بندی (HSD) سعی دارد به ارزیابی و رتبه بندی این عوامل بپردازد. نتایج حاصل بیانگر آن است که شهروندان اولویت پایین بودن سطح کیفیت زندگی در این بافت ها را در عدم توجه به مسائل فیزیکی و کالبدی محیط بافت های فرسوده شهری و سطح پایین وضعیت اقتصادی ساکنان می دانند. در حالی که در رویکرد شهرسازان به بافت های فرسوده شهری معیار های محیطی ، مدیریتی به نسبت بیشتری از سایر مولفه ها دچار نابسامانی هستند.

بافت فرسوده،بافت مدرن، شهروندان، شهر سازان.