مدیریت مواد زیستی برای رسیدن به تولید پایدار در شیوه کشاورزی زیستی اهمیت بسزایی دارد. بدین منظور یک آزمایش در شرایط گلخانه در سال 1389 در شهرستان تنکابن روی رقم شیرودی اجرا شد. هدف از اجرای این طرح مقایسه تیمار های مختلف کود زیستی بر عملکرد و اجزاي عملکرد و محتوای عناصر دانه برنج بود. چهار نوع کود زیستی شامل جلبک های سبز آبی به مقدار 15 کیلوگرم در هکتار، آزولا يك تن در هکتار، ورمی کمپوست و کود حیوانی به مقدار 5 تن در هکتار و ترکیب تمام این کودها با نسبت مشخص با یکدیگر و همچنین مصرف 80-60-40 کودهای نیتروژن، فسفر و پتاس به عنوان تيمار آزمايشي بودند. نتایج نشان داد حداكثر عملكرد دانه (3/673 گرم در متر مربع) در تيمار تركيب كود زيستي حاصل شد، زيرا بلندترين خوشه و بيشتريت تعداد خوشه در متر مربع و وزن هزار دانه نيز تحت اين تيمار نتيجه شد. همچنين محتواي عنصر روي دانه نيز تحت تركيب كود زيستي داراي بيشترين ميزان بود. ولي غلظت عنصر آهن دانه در تيمار كود دامي و تركيب كود زيستي حداكثر بود. بنابراين تركيب كود زيستي به علت بهبود ويژگي‌هاي كمي و كيفي و افزايش عملكرد دانه به عنوان تيمار مناسب تعيين گرديد.
