نقش خصوصی سازی بر مطالعات راهبردي اقتصاد و فرهنگ

خصوصی سازی یک برنامه وسیعتر اصلاح اقتصادی و اجتماعی می باشد، مزایای خصوصی سازی هنگامی مشخص میگردد که اقتصاد کشور یک اقتصاد رقابتی و بازار سرمایه یک بازار مستقل و پویا باشد.دولت با ایجاد قوانین و رویه های مناسب به سمت جلوگیری از فساد و بی عدالتی به سوی کاهش هزینه ها و افزایش کیفیت بستر سازی نماید.ایجاد دستگاه نظارتی در امر خصوصی سازی در جلوگیری از تبانی از دیگر وظایف نظارتی دولت است. خصوصی سازی و واگذاری شرکت هایی که تحت مالکیت دولت قرار دارند به سرمایه گذاران بخش خصوصی در برهه های مختلف زمانی اقتصاد ایران از مسایل مهم و دارای اهمیت بوده است، این فرآیند اولین بار در برنامه توسعه اقتصادی،اجتماعی وفرهنگی مورد توجه قرار گرفت که اهداف این طرح، کاهش حجم تصدی گری دولت در فعالیت های اقتصادی، ایجاد تعادل و استفاده از سرمایه های بخش خصوصی در اقتصاد کشور بود. در این تحقیق مقایسه دو طرح صورت گرفته تعدیل اقتصادی در دهه 70 با اصل 44 مورد مقایسه قرار میگیرند. بازار پول و سرمایه و تجهیز منابع پس انداز بسوی سرمایه گذاری مورد نیاز در اقتصاد کشور، پیوستن شرکت ها، بانک ها به بورس و تاثیرات اقتصادی این تغییرات بخش دیگری از این تحقیق می باشد شرکت ها و بانک های دولتی با پیوستن به بورس اوراق بهادار و واگذاری سهام به بخش خصوصی بازدهی سرمایه را در کشور افزایش داده و نگاه ویژه به بازارهای مالی سبب افزایش کمیت و تنوع کالا و خدمات و توسعه بازار سرمایه میگردد.جذب سرمایه های خرد و جلوگیری از بنگاههای کوچک سبب ایجاد امخنیت شغلی اقتصاد پویا کاهش بیکاری و افزایش تولید ناخالص ملی میگردد. جذب سرمایه ها به صنایع مولد و دارای زیر ساخت های مهم سبب شکوفایی تولید میگردد. ارزیابی تاثیرات خصوصی سازی با استفاده از اندازه گیری شاخص های بورس در سالهای دهه 70 در بحث تعدیل اقتصادی و مقایسه آنها با قوانین اصل 44 قانون اساسی و خروجی های شاخص های حاصل از خصوصی سازی مبتنی بر اصل 44 و تاثیر روند سیاست ها بر اقتصاد کشور از مهم ترین مباحث این تحقیق می باشد.

فرهنگ، بخش خصوصی، اقتصاد پویا، اشتغال