بررسی و مقایسه ی آسایش اقلیم گردشگری با استفاده از شاخص های THI, TCI و Baker در محیط GIS (مطالعه¬ی موردی شهرستان تبریز)

شهر تبریز، مرکز استان آذربایجان شرقی، دارای آب و هوای سرد و معتدل، جاذبه های طبیعی و فرهنگی فراوان می باشد. اما تاکنون از این توانمندی استفاده صحیح و کافی به عمل نیامده است. لذا، به منظور توسعه گردشگری در این شهر ، باید زمان ها و مکان های مناسب جهت حضور گردشگران مشخص شود. براین اساس، یکی از مهمترین نیازهای گردشگران آگاهی از وضعیت اقلیمی و زمان های مساعد برای گردشگری است. بنابراین، در این پژوهش با استفاده از شاخص های THI، TCI و Baker در محیط GIS اقلیم آسایش گردشگری به لحاظ زمانی مورد مطالعه قرار گرفته است، بدین ترتیب، نقشه های پهنه بندی زمان های مساعد جهت حضور گردشگران مشخص شده است؛ نیز، داده های مورد استفاده مربوط به میانگین هفت پارامتر اقلیمی ایستکاه¬های سینوپتیک و کلیماتولوژی درون و اطراف تبریز بوده است. نتایج تحقیق از یک سو، حاکی از آن است که در هر سه مدل، ماه های فروردین، اردیبهشت و خرداد دارای بهترین شرایط و ماه¬های دی، بهمن و اسفند دارای بدترین شرایط برای ورود گردشگران می باشد و از سوی دیگر، به تناسب تغییر در شرایط اقلیمی، تغییر محسوس در تعداد گردشگران ورودی ملاحظه شده است.

اقلیم آسایش، گردشگر، THI، TCI، Baker، شهر تبریز