ارزیابی توان اکولوژیک پارک جنگلی آبیدر برای اکوتوریسم با استفاده از مدل تحلیل شبکه (دامنه نوردی و کوه نوردی)

با توجه به اینکه محیط¬زیست طبیعی توان اکولوژیکی محدودی را برای استفاده¬های بشر داراست، ارزیابی توان اکولوژیکی به عنوان هسته¬ مطالعات زیست¬محیطی با پیشگیری از بحران های موجود بستر مناسبی برای برنامه¬ریزی زیست محیطی فراهم می¬آورد. ارزیابی تناسب و توانایی اراضی، فرایند پیچیده¬ای است که انجام آن به ملاحظات همزمان چند عامل یا معیار زیست¬محیطی نیاز دارد. در این بررسی ارزیابی توان اکولوژیکی مناطق در راستای کاربری توریسم به عنوان ابزاری برای حصول به این هدف شناخته شده¬است؛ در این بررسی با استفاده از مدل تحلیل شبکه به بررسی فعالیت¬های مختلف اکوتوریسمی پارک جنگلی آبیدر پرداخته شده¬است، برای اجرای مدل معیارهای سیمای فیزیکی، عوامل محیطی، اقلیم و همچنین زیر معیارهای شیب، جهت شیب، ارتفاع، بارش، دما، رطوبت، خاک، آب و پوشش گیاهی مورد استفاده قرار گرفته¬است و پس از برقراری رابطه¬ی شبکه¬ای، پهنه¬های مناسب برای دامنه¬نوردی و کوه-نوردی که به طور متوسط و به ترتیب 48.37%، 34.79 % دارای کلاس عالی می¬باشند.

توان اکولوژیک، اکوتوریسم، ارزیابی تناسب، مدل تحلیل شبکه، پارک جنگلی آبیدر، شهرستان سنندج