ساختار پرانعطاف زبان فارسی

زبان فارسی ما دارای ساختاری پر انعطاف است. در یک اثر ادبی اساس بررسی، زبان آن اثر است؛ زبانی پر انعطاف که واقعیتها را به زیبایی بیان کرده و شاهکاری بیبدیل را به وجود آورده است. انعطافی که تأثیر خود را از نگاه- های نویسندگان آن پذیرفته و ساختاری پرانعطاف را به وجود آورده است. از این رو در بررسی هر اثر باید به طرز نگاه و تعامل ذهنی نویسنده آن با واقعیت که بالطبع تأثیر خود را در ساختار جملات برجای گذاشته دقت فراوان کنیم. در زبان فارسی با دادن انعطاف به ساختار جملهها است که ما میتوانیم در بیان دقیق مطالب از آن یاری جوییم. ساختار جملات ساختار نگاههای فکری نویسندگان آنهاست که از واقعیت گرفته شده. با دقت فراوان در آثار اولیه و درجه اول زبان فارسیامان است که ما میتوانیم به واقعیتهای زبانی نویسندگان آن که با نگاهی دقیق توصیف شدهاند دست یابیم. چیزی که نقصهای موجود در دستور زبان ما را نیز حل میکنند. ما باید با باز کردن کلاف زبان از آن برای بیان زندگی پیچیده امروز خود مدد جوییم و با وسعت بخشیدن به آن و دگرگونی در آن در زمینهی تکاملش تلاش کنیم تکاملی که با توجه به زبان و سنت گذشتگان امکان پذیر است. آنچه در دیدگاه ما در این پژوهش قرار دارد عبارتند از: بررسی ساختار پر انعطاف زبان فارسی، دقت بیان و زیبابینی شاعر و نویسنده و بیان واقعیتهاست. اینها ظرایفی هستند که ما با دقت نظر در آنها به راز، حسن و ظریفه یک اثر ادبی پی خواهیم برد.

زبان فارسی، ساختار پر انعطاف، طرز نگاه، بیان واقعیت