ارزیابی کیفیت محیط زندگی در محلات دارای بافت¬های فرسوده با استفاده از منطق فازی مطالعه¬ی موردی: شهرستان بناب

مقاله¬ی حاضر با هدف بررسی متغیرهای مؤثر بر رضایت‌مندی ساکنین از کیفیت محیط زندگی در بافت¬های فرسوده شهری بناب و به دنبال تبیین علمی‌تر و نگاه کارشناسانه‌تر بر عوامل کیفیت محیط می‌باشد. بر این اساس با توجه به مطالعه¬ی ادبیات نظری مربوط به کیفیت محیط، چارچوب مفهومی متشکل از عوامل شانزده‌گانه، برای بررسی تدوین و مبانی تحقیق و تحلیل قرارگرفته است. نوع پژوهش، از نظر هدف کاربردی و توسعه‌ای، ازلحاظ روش انجام تحقیق، «توصیفی- تحلیلی» می‌باشد. ویژگی‌های سن، جنس، سطح تحصیلات، رضایت اقتصادی و وضعیت تأهل به‌عنوان ویژگی‌های فردی و مستقل در این راستا شناسایی‌شده‌اند، تا تأثیرشان بر رضایتمندی از کیفیت محیط زندگی و هریک از عوامل شانزده‌گانه آن به‌عنوان متغیرهای وابسته مورد تحلیل قرار گیرد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر گرفتن فرضیه حداكثر ناهمگني، برای محدوده موردنظر 384 نفر محاسبه شد. به‌ منظور تحليل داده‌ها و در تکمیل تحلیل‌ها از روش‌های چند معیاره فازی و تحلیل خوشه‌ای بهره گرفته شد. در مجموع امتیاز نهایی سطح رضایت با استفاده از روش تحلیل خوشه‌ای در سه سطح (رضایت قابل‌قبول، رضایت متوسط و رضایت پایین) تشخیص داده شد. محلات دیزج، اکبرآباد شمالی و اکبرآباد جنوبی، سطح رضایتی بالا را شکل می‌دهد. سطح دوم رضایت از محیط‌های فرسوده شهری، به‌عنوان رضایت متوسط شناسایی‌شده است که آغداش، پشت راسته بازار، محله مهرآباد و گزاوشت در این گروه عضویت دارند. پایین ترین سطح رضایت شهروندان از کیفیت محیط در محلات فرسوده، محله¬ی رسالت شناسایی شده است که سطح رضایت پایین تر از حد متوسط را نشان می¬دهد. در نهایت با توجه به یافته¬های پژوهش پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.

کیفیت محیط زندگی، بافت فرسوده، روش دلفی فازی، شهر بناب