بررسی روند بافت فرسوده در شهر اردبیل

امروزه در فرهنگ معماری شهر سازی ما، این اصل را پذیرفته و بدیهی است ضرب آهنگ حیات شهر را مردمان ساکن در شهر با اندیشه، فعالیت، اقتصاد و مناسبات تاریخی، اجتماعی و فرهنگی شهر با دیدی ابزاری مورد توجه قرار گرفته است و نه بعنوان عناصر اصلی و تار و پود بافت شهری بافت های قدیم نیاز به تداوم حیات دارند وارتقای کیفیت اجتماعی و فرهنگی شهر با دیدی ابزاری مورد توجه قرا گیرد و این امر در گرو روز آمد کردن آن ها با دید هویت فرهنگی است (ارژنگی،1391). روش تحقیق این پژوهش روش توصیفی استدلالی وتحلیلی است و برای جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای استفاده شده است که درآن به ارزیابی ساختار فیزیکی بافت قدیم پرداخته شده است که با انواع بافت های شهری و مزایا و معایب این بافت ها آشنا شده و به حفاظت بافت های فرهنگی و نوسازی آنها راه حلی اندیشیده شود. یافته های این مقاله بیانگر آن است که شهر اردبیل حدود 2 درصد از مساحت بافت فرسوده و قدیمی کشور را به خود اختصاص داده است لذا با توجه به اینکه شهر اردبیل به دلیل نداشتن شرایط مناسب جغرافیایی اقتصادی و برخی شرایط طبیعی مانند سیل و زلزله اثراتی را در شهر گذاشته و باعث فرسوده شدن بافت شهری شده است و خدمات شهری در آن در حد مطلوب نیست که بتواند این بافت های فرسوده را ترمیم کند و این معضل را سامان دهد.

بافت شهری، بافت فرسوده و قدیم، اجتماع، فرهنگ، مداخله در بافت، بهسازی، نوسازی.