ایران اسلامی از جمله کشورهای است که از تنوع قومی در ساختار جمعیتی خود برخوردار است. موضوع تنوع در متن جغرافیایی و ژئوپلیتیک ایران، در عین حال که فرست های توسعه کشور را فراهم می سازد، می تواند منبعی برای تهدید امنیت ملی کشور باشد. اقوام گوناگون در مهمترین حوزه های راهبردی کشور و جداره های مرزی اسکان شده اند که اغلب آنها در ورای مرزها و خارج از حوزه ی نفوذ و اثر گذاری حاکمیت ملی قرار دارد. بخشی از اقوام کرد، ترک، بلوچ و عرب در ایران وبخشی از انها در مناطق هم جوار دیگر کشورها اسکان یافته اند. امتداد گسترش مرزهای قومی فراتر از مرزهای سیاسی همواره زمینه هایی را برای تاثیر و تاثر متقابل این اقوام از تحولات فرامرزی فراهم ساخته و گاها قدرت های بزرگ و فرامنطقه ای بدین وسیله امنیت کشورها را نیز به مخاطره انداخته اند. وجود این اقوام در همسایگی ایران جدای از اینکه میتواند سبب نفوذ فرهنگی ایران شود، در چرخه ای معیوب می تواند به مداخله بیگانگان در در حوزه ی داخلی و امنیت ملی ایران منجر شود. هدف از نگاشتن این مقاله، ضمن آشنایی دقیق با ژئوپلتیک اقوام ایرانی، بررسی فرصت ها وتهدیدهای موجود در این زمینه برای کشور می باشد. روش پژوهش توصیفی و گردآوری اطلاعات با مطالعه اسناد و مدارک کتابخاه ای صورت پذیرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد با بستر سازی مشارکت نظامند در متن نظام سیاسی کشور ونهادسازی سازمان اقوام، ضریب امنیت ملی از یک سو افزایش و تهدیدات ناشی ازآن، از سوی دیگر، کاهش خواهد یافت. در پایان راهکارهای اساسی در جهت تبدیل تهدیدات ناشی از تنوع قومیت ها در ایران به فرصت های سازنده، ارایه گردیده است.
کلید واژگان :ژئوپلتیک، جغرافیای سیاسی، امنیت، اقوام، تنوع فرهنگی.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک