رتبه بندی و تحلیل فضایی شاخص های رشد هوشمند در شهر اهواز با بهره گیری از مدلFUZZY V-PROMETHEE

رشد هوشمند شهری رویکرد جدیدی است که به مشکلات زیست محیطی شهر، مسائل مسکن و جامعه رفاه می پردازد. توجه به شاخص های رشد هوشمند در برنامه ریزی شهری برابری را سبب می شود و باعث افزایش قابلیت های حمل و نقل و نهایتاً به نفع خانوارهای کم درآمد است. هدف پژوهش حاضر بررسی شاخص های رشد هوشمند در شهر اهواز می باشد؛ بنابراین، با رویکردی کاربردی و ماهیتی توصیفی- تحلیلی انجام شده است. شیوه گردآوری داده ها کتابخانه ای و اسنادی است که شامل مطالعه مبانی نظری رشد هوشمند، پژوهش های انجام شده قبلی و استناد به آمار موجود در طرح تفصیلی و آمارنامه کلانشهر اهواز می باشد. برای رتبه بندی مناطق شهر اهواز از تعداد 45 شاخص مختلف استفاده شده است که توسط دو روش پرومتی فازی و نقطه بهینه تجزیه و تحلیل شدند. محاسبات روش پرومتی فازی نشان داد که منطقه3 با 91/4 ترجیح برتری، در بهترین وضعیت و منطقه7 با 87/3- در نامناسب ترین وضعیت قرار دارد. نتایج فاصله از ایدئال نیز نشان داد که منطقه2 با 06/0 فاصله از ایدئال در بهترین وضعیت و منطقه7 با 21/0 فاصله از ایدئال در بدترین وضعیت از شاخص های رشد هوشمند قرار دارند. نتایج نشان دهنده این مطلب است که در هر دو روش مناطق1 و 4 جزء رتبه های اول تا سوم جای گرفتند و منطقه7 در هر دو روش در رتبه آخر جای گرفته است. در نتیجه در بین مناطق شهر اهواز در برخورداری از شاخص های رشد هوشمند ناهماهنگی و عدم تعادل وجود دارد و تمامی مناطق شهر اهواز از حالت ایدئال فاصله دارند.

تحلیل فضایی، رشد هوشمند شهری، اهواز، IPM، PROMETHEE FUZZY