بررسی تاثیر بازتابنده های نوری در بهره وری آتریوم های مرکزی

آتريوم با سابقه تاريخي چند هزار ساله، به اشكال مختلف، در تمامي اقليم ها مشاهده شده و در سده گذشته با سقف شيشه اي و ويژگي هاي متفاوت، عليرغم اتلاف حرارتي زياد و تداخل شرايط آسايش، در ساختمان هاي عمومي براي پذيرش و نشيمن، تامين روشنائي داخلي و ايجاد فضاهاي سبز دروني مورد استقبال قرار گرفته است. محدوديت منابع انرژي، بهينه سازي به شيوه هاي مختلف را ضروري مي كند، با بكارگيري اصول معماري پايدار و روش هاي نوين معماري علاوه بر استفاده بهينه از نور خورشيد در ساختمان، ايجاد يك فضاي راحت براي زندگي نيز ميسر مي شود و منابع انرژي براي نسل هاي آينده حفظ مي شود. يكي از مهم ترين راه ها براي استفاده از انرژي خورشيدي در ساختمان، آتريوم ها يا ميان تالارها مي باشد. آتريوم قبل از آن كه يكي از اجزاء ساختمان باشد، آخرين دستاورد بشر و نتيجه ي زحمات او در طول تاريخ ساختمان سازي براي به خدمت گرفتن و استفاده بهتر از نور خورشيد است. آتریوم ها به واسطه عوامل کالبدی و محیطی خود دارای عملکرد حرارتی متغیری هستند که عدم توجه طراحان به آن ها اختلال در آسایش افراد و اتلاف انرژی را به همراه خواهد داشت. هم چنین در صورت طراحی مناسب، آتریوم ها قابلیت های مناسبی برای جذب انرژی خورشید و ذخیره سازی آن دارند. این میزان انرژی می تواند تا %40 از انرژی مصرفی برای تأمین آسایش حرارتی درون آتریوم را کاهش دهد. اين مقاله به بررسي تاثیر بازتابنده های نوری آتريوم به عنوان فضايي مهم در معماري امروز و اهميت آن در معماري خورشيدي و پايدار مي پردازد و از آتريوم به عنوان فضايي از معماري كه داراي غناي فرمي و مفهومي و عملكردي است، نام برده می شود كه وجود آن در يك بنا در كنار ساير فضاها به تجربيات فضايي نابي منجر مي شود.

آتریوم، بازتابنده های نوری، انرژی، معماری پایدار