در صد قابل ملاحظه اي از توليد نفت در كشورهاي صادر كننده نفت عضو اپك، بخصوص ايران از مخازن شكافدار صورت مي گيرد .
مخازن كر بناته شكافدار ايران متشكل از دو محيط با خصوصيات كاملا متضاد (سنگ مخزن با تخلخل زياد و تراوايي كم و شبكه شكافها با
تخلخل كم و تراوايي زيا د ) مي باشد، همين امر سبب پيچيدگي فرايندهاي توليد در اين گروه از مخازن شده است . قابليت توليد با دبي
بالا در زمانهاي اوليه و كاهش نسبي آن با گذشت زمان (متاثر از تغيير مكانيزم توليد از حالت انبساط حجمي به ريزش ثغلي ) از
خصوصيات بارز مخازن شكافدار ايران است.
حجم اوليه نفت درجا دركشور بيش از 600 ميليارد بشكه تخمين زده مي شود، كه بطور متوسط با توجه به ساختار ناهمگون مخازن و
مكانيزم هاي پيچيده توليد آن، در صورت ادامه روند گذشته، تنها 20 % آن قابل استحصال خواهد بو د . در اين تحقيق سعي شده است تا
علل پايين بودن ضريب برداشت از مخازن كربناته شكافدار كشور مورد ارزيابي و روشهاي بهينه توليد بر اساس معيارهاي نوين مهندسي
مخازن ارايه گردد.
