چکیده :

ساختار سرمایه به عنوان یکی از مهمترین پارامترهای موثر بر ارزشگذاری و جهت گیری شرکت ها در بازارهای سرمایه مطرح گردیده است .فرصت طلبی به معنی منفعت طلبی شخصی است و فرصت طلبی از دیدگاه مدیران، منفعت طلبی مدیران در راستای اهداف شرکت می باشد .با توجه به اهمیت ساختار سرمایه و اثر تصمیمات مالی مدیران بر ارزش شرکت، در این پژوهش رابطه استراتژی های فرصت طلبانه شرکت ها با نوع تأمین مالی از طریق بدهی، افزایش سرمایه و یا روش دوگانه در ساختار سرمایه شرکت ها بررسی شده است. در راستای هدف پژوهش، یک فرضیه اصلی و هفت فرضیه فرعی تدوین شده است که بر این اساس تاثیر هر یک از متغیر های فرصت طلبی بر تعیین ساختار سرمایه مورد سنجش قرار 1831 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در قلمرو زمانی 09 گرفته است .بدین منظور تعداد به عنوان نمونه انتخاب گردیده است و برای سنجش میزان ارتباط متغیرهای وابسته و مستقل مورد نظر، با ،1830الی استفاده از مدل رگرسیون لوجیت به برآورد مدل، تجزیه و تحلیل و تفسیر ضرایب پرداخته شده است .نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در هر سه روش تأمین مالی، بین استراتژی فرصت طلبانه شرکتها و تعیین ساختار سرمایه رابطه معناداری وجود دارد.

کلید واژگان :

ساختار سرمایه، استراتژی فرصت طلبانه، سودآوری، عملکرد شرکت



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک