روایت شناسی داستان اکوان دیو براساس الگوی گریماس

یکی از مباحث مهمی که در قرن بیستم مورد توجه قرار گرفت روایت شناسی است که در معنای عام گذر از وضعیتی اولیه به سوی وضعیتی ثانویه است که کنش کنشگران بر این مبنا صورت می پذیرد. گریماس روایت شناسی ساختارگراست. او تلاش های فراوانی جهت ارائه ی الگوهای معین در زمینه ی روایت شناسی انجام داده است. روایت شناسی گریماس براساس ریخت شناسی حکایت های پراپ استوار است. در این مقاله داستان اکوان دیو در شاهنامه براساس نظریه ی جدید روایت شناسی ساختارگرا و معنی شناسانه ی گریماس بررسی شده است. و نگارنده/ نگارنده گان به بررسی پیرنگ و الگوی کنشی گریماس و نیز تحلیل این داستان براساس مربع معناشناسی او پرداخته اند.

روایت و روایت شناسی، الگوی گریماس، داستان اکوان دیو