بررسی نقش و تاثیرات احیای توسعه پایدار گردشگری با حفظ منابع جامعه روستایی )مطالعه موردی روستای گراخک(

گردشگری در بستر فضای جغرافیايی، متشکل از سطوح عملکردی مختلف بوده و از ابعاد متنوع طبیعی، فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی شکل يافتهاست و هر يك متشکل از عواملی هستند كه به نوعی برگردشگری تأثیر گذار بوده و يا از آن تأثیر میپذيرد. حضور گردشگر و صنعت گردشگری دارای اثرات متفاوت و قابل توجهی در منطقهی گردشگر پذيراست. توسعهی بدون برنامه و يك سويه در پهنهی سرزمین، بسیاری از ظرفیتهای كشور را بدون استفاده گذاشته، مشکلات بسیاری را در سطوح مختلف به وجودآورده و موجب افزايش نابرابریهای فضايی، اجتماعی و اقتصادی در سطح كشور شدهاست. لذا، بااستفاده از ديدگاه توسعه پايدار میتوانیم به توازن و پیشرفت اجتماعی-اقتصادی و تعادل زيست محیطی مناطق روستايی كمك كرده و از تخريب منابع طبیعی كه يکی از پیامدهای شوم توسعهی ناموزون و ناعادلانه است، ممانعت نمود. اين مطالعه به بررسی نقش گردشگری بر توسعه پايدار روستای گراخك از توابع بخش شانديز پرداخته و تأثیر هويت و ويژگیهای قومی-فرهنگی را در حفظ منابع طبیعی و به موازات افزايش سودمندی و رضايتمندی روستائیان به واسطه توسعه گردشگری را بررسی نمود. اين پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بود. برای جمعآوری اطلاعات و دادههای مورد نیاز از مطالعات اسنادی، كتابخانهای و پیمايشی استفاده شد. نتايج مطالعه با استفاده از مدل سوات و با شناسايی نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد حاصله، ارزيابی شد. جامعهی آماری مورد بررسی، كارشناسان سازمان محیط زيست بخش شانديز، اعضای شورای شهر روستای ابرده اولیا و بخشداری شانديز بود. نتايج حاصله وجود حالت تدافعی در برابر شرايط موجود توسعه گردشگری و حضور گردشگر را يادآور شد كه به اين منظور اقدام به پیشنهاداتی در خصوص توسعه پايدار گردشگری و حفظ هويت جامعه روستايی گراخك ارايه شد.

توسعه پايدارگردشگری، شانديز، گراخك، هويت فرهنگی