فناوري به عنوان یکی از مولفه های موثر در توسعه كشورها محسوب می گردد. به همین واسطه در اغلب كشورها و به ويژه كشورهاي در حال توسعه، بهبود زيرساخت‌هاي مرتبط با فناوري در راستای تبدیل نوآوري‌هاي علمي و فني به ایجاد ارزش افزوده اقتصادي مورد توجه قرار گرفته است. دستيابي به آينده قید شده در چشم‌انداز بيست ساله، لزوم برنامه‌ريزي براي توسعه و به كارگيري فناوري را دوچندان ساخته است. عدم حصول نتایج اثربخش منطبق با نیازهای صنعت نفت حکایت از آن دارد که ايجاد و مدیریت نهادهاي پژوهشي در كشور و همچنین سیاستگذاری، اولویت بندی و برنامه ریزی انجام پروژه های پژوهشی مستلزم بازنگری می باشد. در این تحقیق، ابتدا الزامات قانونی توسعه فناوری در برنامه پنجم توسعه مورد بررسی قرار می گیرد. بررسی توسعه فناوری در اسناد بالادستی صنعت نفت از دیگر بخش های این تحقیق می باشد. در ادامه تحولات محیط فناوری صنعت نفت و پیش بینی تغییرات در این حوزه با نگاه به برنامه استراتژیک منابع انسانی صنعت نفت و نیازهای استراتژیک تدوین شده در این برنامه مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه چگونگی همکاری مشارکتی صنعت-دانشگاه بررسی شده است. از دستاوردهای این تحقیق، ارائه یک مدل پیشنهادی فرآیند محور برای مشارکت صنعت-دانشگاه می باشد.
کلید واژگان :پژوهش، صنعت نفت، مدل فرآیند محور، مشارکت دانشگاه-صنعت
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک