رویکرد حمایتی قران در مواجهه با مسائل زیست محیطی با نگرشی بر حقوق محیط زیست

آب، خاک، هوا، گیاهان،حیوانات و مناسبات بیولوژيک متعادل بین آنها شکل دهنده ي محیط زيست طبیعي است. اين سرمايه ي طبیعي موهبتي بزرگ است که خداوند متعال به بشر ارزاني داشته تا در تمامي ادوار تاريخ با عمران و آباداني زمین همه ي انسان ها و موجودات از آن بهره مند باشند؛ از اين رو حق بهره مندي از آنرا بايد از مصاديق مهم حقوق بشر ياد نمود، که قرآن کريم در آموزه هاي خود ضمن يادآوري اين مطلب، بر مصونیت طبیعت و منابع طبیعي و تعادل زيست محیطي از هر گونه تجاوز و تعدي تأکید ورزيده است و بر اين اساس، تجاوز و تعدي به طبیعت را فساد در زمین دانسته که عذاب اخروي و مسئولیت دنیوي را در پي خواهد داشت. محیط زيست طبیعي که حیات بیولوژيکي گیاهان وجانوران در آن شکل گرفته استمرار مي يابد از چنان اهمیتي برخوردار است که به عنوان مهمترين موضوع زيستي انسان و ديگر موجودات زنده مورد توجه قرار گرفته است. محیط زيست طبیعي که حیات بیولوژيکي گیاهان وجانوران در آن شکل گرفته استمرار مي يابد از چنان اهمیتي برخوردار است که به عنوان مهمترين موضوع زيستي انسان و ديگر موجودات زنده مورد توجه قرار گرفته است. با نگاهي به متون ديني از جمله قرآن ميتوان دريافت که محیط زيست و توجه به تأمین سالمت آن و حرکت در جهت دستیابي به محیط سالم، از حقوق اساسي بشر است؛ همانگونه که تخريب محیط زيست در اثر نشناختن حقوق بشر است. انسان به عنوان اشرف مخلوقات و جانشین خداوند بر روي زمین، حق دارد از نعمتهاي الهي استفاده کند؛ اما اين استفاده نبايد آنچنان باشد که حق ديگران در بهرهبرداري از اين نعمت الهي در خطر قرار گیرد. اسالم به عنوان ديني جهانشمول و جامعنگر، مدعي است که پاسخگوي نیازهاي متغیّر انسان در هر عصري است و براي کلیه روابط و شؤون او، داراي قوانین و مقرراتي است. البته اين بدان معنا نیست که براي هر موضوع با عنوان خاص و متداول امروزي آن، حکم خاصي را مقرر داشته باشد؛ بلکه کلیات، اصول و قواعدي در اسالم وجود دارد، که ميتوان حکم هر موضوع را از آن به دست آورد.يکي از همین موضوعات محیط زيست است.

: محیط زيست، حقوق، مسئولیت اجتماعي، قرآن