چکیده :

براي پرعيارسازي كانسنگ هاي آنتيموان از روش هاي سنگ جوري، ثقلي و فلوتاسيون استفاده مي‌شود. معمولاً در روش ثقلي از جيگ و ميز استفاده مي‌شود. استخراج آنتيموان با روش هاي پيرومتالورژي و هيدرومتالورژي صورت مي‌گيرد. جزئيات عمليات بستگي به نوع و عيار كانسنگ آنتيموان دارد. كانسنگهاي سولفيدي با عيار 5 تا 25 درصد، تسويه شده و اكسيد آنتيموان توليد مي‌شود. كانسنگ هاي پرعيار (45 تا 60 درصد) در كوره بلند ذوب شده و تحت شرايط احيايي جامد مي‌شود. كانسنگ هاي اكسيدي پرعيار ، مستقيماً با قراضه آهن احيا مي‌گردند. كانسنگ هاي پيچيده فروشويي و الكتروليز مي‌شوند.ذوب در كوره بلند تابع دماي ذوب پايين سولفيد آنتيموان (ºC300( و نقطه جوش آن در ºC 707 است. اكسيد آنتيموان يا فلز آن در كوره‌هاي كوچك ريورب به همراه مخلوط سودا و كك تصفيه مي‌شود. سودا و كك موجب مي‌شوند ناخالصي هاي همراه فلز به صورت يك سرباره ضخيم تشكيل و جدا شوند. كانيهاي آنتيموان اغلب در رگه‌هاي كوارتز ديده مي‌شوند. اين فلز در ماگماهاي اسيدي تا متوسط تمركز يافته و كاني هاي اقتصادي آن مانند استيبنيت، در آخرين مراحل فاز گرمايي، اپي‌ترمال پديد مي‌آيند.‌ آنتيموان معمولاً به صورت رگه‌هاي پرعيار و كم‌حجم يافت مي‌شود. بنابراين ذخيره‌هاي اقتصادي آنتيموان به‌طور معمول در نزديكي سطح زمين قرار دارند.

کلید واژگان :

استیبنیت ، آنتیموان، فلوتاسیون ، PH



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک