ارزیابی میزان مشارکت شهروندان در بهسازی بافت فرسوده شهری با هدف باز آفرینی محلات شهر ساری

امروزه بافت های کهن شهری به دلیل مواجهه با انواع مسائل و مشکلات و بحران ها به یکی از چالش های اساسی پیش روی مدیران و برنامه ریزان شهری به ویژه در کشورهای جهان سوم تبدیل شده است و کشور ما هم از این قاعده مستثنی نبوده است. بافت های کهن شهری که زمانی قلب تپنده شهرها بوده اند و بسیاری از ارزش های زمان در آنها کالبد یافته اند اکنون دچار بی توجهی، ناکارآمدی و کاهش کارایی نسبت به سایر بافت های شهری شده اند. فرسودگی بافت و عناصر درونی آنها یا به سبب قدمت و یا به سبب فقدان برنامه توسعه و نظارت فنی بر شکل گیری این بافت ها بوجود آمده است و در نهایت به از بین رفتن منزلت بافت در اذهان شهروندان منجر می شود. باز آفرینی شهری به مفهوم احیاء، تجدید حیات و نوزایی شهری و به عبارتی دوباره زنده شدن شهر است. باز آفرینی موضوعی با ابعاد کالبدی و غیر کالبدی است که ابعاد اجتماعی و فرهنگی را نیز شامل می شود. به صورت خلاصه می توان مفهوم باز آفرینی شهری را یک دیدگاه و عمل جامع و یکپارچه تعریف نمود که به کشف راه حل هایی برای مشکلات نواحی فرسوده شهری منجر می شود . امروزه بافت های کهن شهری به دلیل مواجهه با انواع مسائل و مشکلات و بحران ها به یکی از چالش های اساسی پیش روی مدیران و برنامه ریزان شهری به ویژه در کشورهای جهان سوم تبدیل شده که کشور ما هم از این قاعده مستثنی نبوده است. هرگونه سیاست گذاری در بافت های تاریخی باید برای بازآفرینی، بهسازی و حفاظت تدوین شود تا به ارتقای کیفیت زندگی ساکنان انجامد؛ به همین دلیل، بازآفرینی شهری با توجه به زمینه ی تاریخی و قدیمی ، مورد توجه این پژوهش است . بافت های کهن شهری که زمانی قلب تپنده شهرها بوده اند و بسیاری از ارزش های زمان در آنها کالبد یافته اند اکنون دچار بی توجهی، ناکارآمدی و کاهش کارایی نسبت به سایر بافت های شهری شده اند. روش تحقیق این پژوهش به صورت توصیفی – تحلیلی است با استفاده از روش های اسنادی ، کتابخانه ای و میدانی عکسبرداری تجزیه و تحلیل آن ها گردآوری شده است.

مشارکت شهروندان ، بهسازی بافت فرسوده شهری، باز آفرینی، محلات ، شهر ساری