چکیده :

نظریه‌ی هنر برای هنر امروزه از نظریه‌های مطرح در حیطه‌ی هنر و زیبایی‌شناسی می‌باشد که عده‌ای را نیز به خود جذب کرده است. صاحبان این تفکر هدف از هنر را به پرداختن صرف به هنر، بدون دخالت سایر مسائل در آن اختصاص داده‌اند. یکی از مخالفان این تفکر علامه محمدتقی جعفری از علماء و فلاسفه‌ی بنام اسلامی می‌باشد. علامه مطالعات متعددی در حوزه‌ی هنر و زیبایی‌شناسی اسلامی و غربی داشته است و اصول کامل و جامعی را برای هنر اسلامی تبیین نموده است و دلایل بسیاری برای اثبات نقص رویکردهای زیبایی‌شناسی غربیان ارائه کرده است. اهمیت این موارد ضرورت انجام این پژوهش را ایجاد نموده است تا بررسی آراء و نظرات علامه در مورد هنر و مقایسه‌ی آن با مبانی مکتب پارناس با رویکردی توصیفی- تطبیقی و با استناد به داده‌های کتابخانه‌ای و اسنادی صورت گیرد و وجوه مختلف نظرات علامه و نیز اصول مکتب پارناس درباره‌ی هنر روشن شود و نتایج پژوهش نشان می‌دهد که مکتب پارناس و نظریه‌ی هنر برای هنر یک نظریه‌ی کاملاً سطحی و متأثر از شرایط نابسامان اجتماعی است که دارای نواقص بنیادین می‌باشد و بررسی قیاسی آن با نظرات علامه جعفری درباره‌ی هنر این نواقص را ملموس‌تر کرده است. بدین ترتیب آراء زیبایی‌شناسی علامه جعفری با استناد او به مکتب اصیل اسلام جامعیت زیبایی‌شناسی اسلامی را نشان می‌دهد.

کلید واژگان :

علامه جعفری، هنر، مکتب پارناس، نظریه‌ی هنر برای هنر.



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک