مقوله "لذت" و پيامدهاي آن در مکاتب لذت¬گرا و تعاليم قرآني

مکاتب لذتگرا با اصالت بخشي به مفهوم لذت در امور زندگی و برجسته¬سازی آن در بعد جسمانی و غرايز مادی سعی در بنیان سعادت در زندگی انسان و تعيين معيار ارزشهاي اخلاقي داشته¬اند. از نگرگاه مکاتبي همچون کورنايي، اپيکور، راسل، بنتام و... که در گروه مکاتب لذت¬گرا از آن ياد مي¬شود، ارزش اخلاقي بشر بر اساس لذات آني و لحظه¬¬اي تعبير مي¬شود. در این میان تعاليم قرآني در ماهیت لذت در زندگی بشري نگاهی متفاوت نسبت به مکاتب لذت گرا دارد و لذت حقيقي را در پيوند ميان بعد جسماني و روحاني معنا مي¬کند؛ پژوهش حاضر بر آن است تا با تکيه بر روش توصيفي-تحليلي و با رويکردي تطبيقي به بررسي ديدگاههاي مكاتب لذت¬گرا و تعاليم قرآني در مقوله لذت و پيامدها و دستاوردهاي حاصل از آن در زندگي بشري بپردازد. رهيافتهاي حاصل از پژوهش آنکه نقص معرفتی در شناخت کمال انسانی، تک بعدنگری در ماهیت انسان، انحطاط اخلاقی و تکیه بر لذات آنی همه بیانگر نقصی بنیادین در مکاتب لذت¬گراست که مکتب تربیتی اسلام با الگوهایی همچون کمال معرفت شناسی انسان، اهتمام به تمامی ابعاد انسانی و نیل به قرب الهی و لذت غایی در مقابل این مکاتب قد علم نموده و بر اين اساس الگويي جامع جهت رشد و تعالي انسان ارائه داده است.

لذت¬گرايي، پيامدهاي لذت، مكاتب لذت¬گرا، قرآن¬کريم