گلواژه های پایداری در شعر معاصر فارسی

ادبیات در ماندگاری ارزش ها و اندیشه، سهمی بزرگ و انکارناپذیر دارد و ویژگی های ادبی، فرهنگی و زبانی همه مللجهان را با وجود اختلاف ظاهری و زبانی معرفی میکند. یکی از انواع ادبی که از دیرباز به دلایل مختلف در بین ملت هارایج بوده و به صورت های گوناگون نمود پیدا کرده، ادبیات پایداری است که در سده اخیر در جهان و ایران وضعیتمتمایزی یافته که قابل مقایسه با دوره های پیشین نیست. شاعران ایرانی همواره از استبداد خارجی زمان قاجار و پهلوی وحملا ناجوانمردانه دوران دفاع مقدس شکایت داشته اند. آنان همواره به وطن خویش علاقه داشته و با رمز مادر از آن یادکرده اند. گاهی این شاعران از رمز و نمادهای انسانی برای اشاره به وطن خویش بهره برده اند. پژوهش حاضر می کوشدبا استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از دوواوین شعر فارسی، گوشه هایی از ادبیات پایداری را در ایران تبیین کند.

شعر معاصر فارسی، پایداری، استبداد، دفاع مقدس