نقش کانون اصلاح و تربیت در پیشگیری از تکرار جرمِ کودکان و نوجوانان

با توجه به گسترش روزافزون بزهکاری کودکان و نوجوانان، قانون مجازات اسلامی جدید چگونگی و شدت مجازات آنان را بنا بر سن و جرم ارتکابی هریک و با هدف تربیت و تأدیب آنان مشخص کرده و محکومیت¬های کیفری اطفال و نوجوانان را فاقد آثار کیفری دانسته است. یکی از شناخته¬شده¬ترین واکنش¬های تنبیهی و تربیتی در عرصه دادرسی کیفری کودکان و نوجوانانِ معارض با قانون، تدابیر سالب آزادی و نگهداری کودکان و نوجوانان در کانون¬های اصلاح و تربیت می¬باشد؛ از این رو این نهاد که با هدف اصلاح، بازپروری و تربیت کودکان و نوجوانان بزهکار تشکیل شده است، لازم است در جهت اصلاح این قشر آسیب¬پذیر جامعه و پیشگیری از تکرار جرم آنان، برنامه¬هایی خاص و مدون را در جهت تربیت و بازسازی شخصیتِ اجتماعی آنان به اجرا درآورد و آنان را برای بازگشت مجدد به اجتماع آماده کند. آنچه که مورد پرسش واقع می¬گردد این است که این نهاد تا چه اندازه در اصلاح و بازپروری شخصیت کودکان و نوجوانان موفق بوده تا از تکرار جرم در میان آنان پس از آزادی و خروج از کانون جلوگیری به عمل آورد؟ در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی سعی شده است به تبیین جایگاه کانون اصلاح و تربیت در پیشگیری از تکرار جرم در میان کودکان و نوجوانان پرداخته شود. یافته¬ها حاکی از آن است که اگر برنامه¬ها و تدابیر آموزشی و فرهنگی کانون اصلاح و تربیت با رویکرد رشدمدار و آموزش¬محور در جهت اصلاح، بازپروری، تربیت و بازسازی شخصیت آسیب¬دیدۀ کودکان و نوجوانانِ بزهکار عمل نماید و نظم، مسئولیت پذیری و اصول صحیح زندگی را به آنان آموزش دهد در پیشگیری از تکرار جرم نقش بسزایی ایفا می¬نماید از این¬رو، پیشنهاد می¬گردد براساس نظریه معاشرت ترجیهی ساترلند و یادگیری اعمال مجرمانه بزهکاران در اثر همنشینی با یکدیگر، بزهکاران با توجه به نوع جرم آنان در کانون اصلاح و تربیت دسته بندی شده و به صورت جداگانه نگهداری و به تربیت آنان پرداخته شود.

کانون اصلاح و تربیت، تکرار جرم، کودکان و نوجوانان، معاشرت و همنشینی، پیشگیری