بررسی رقابت پذیری صادرات کالاهای ورزشی در ایران

پژهش حاضر با هدف تعیین مزیت نسبی صادرات کالاهای ورزشی ایران انجام شده است.طرح پژوهشی حاضر از نوع توصیفی بوده و به لحاظ روش جمع آوري آمار و اطلاعات، از نوع تحقيقات اسنادی است. داده های مربوط به صادرات کالاهای ورزشی کشور از سالنامه های آماری گمرگ جمع¬آوری شد. مبادلات بین الملی ورزشی ایران بر اساس طبقه بندی کالاهای اساسی (CPC)، به شش گروه از قبیل کفش، پوشاک، انواع توپ، قایق¬های تفریحی ورزشی، تردمیل و سایر تجهیزات تقسیم شد و با استفاده از تکنیک تغییر سهم (Shift- share) مزیت رقابتی صادرات کالاهای ورزشی ایران طی دوره های 1390- 1380 بررسی شد. نتایج حاصل از مدل تعییر- سهم نشان می¬دهد که ایران در صادرات هیچ¬کدام از کالاهای ورزشی از مزیت نسبی و قدرت رقابتی برخودار نمی¬باشد. بررسی روند صادرات کالاهای ورزشی نشان می دهد که میزان صادرات کفش، پوشاک و سایر تجهیزات ورزشی افزایش یافته است،ولی میزان صادرات توپ، قایق و تردمیل کاهش یافته است. ترکیب فعالیت¬های صادراتی و ساختار کشور در طی این دهه، در گروه کالاهای کفش، تردمیل و سایر تجهیزات مطلوب و مناسب صادرات این بخش ها بوده است. اما ساختار مربوط به کالاهای توپ، پوشاک و قایق به ضرر این بخش ها بوده است. با توجه به وجود قوت های ایران در تولید کفش و پوشاک ورزشی، نیاز رفع موانعی همچون ضعف در سيستم‌هاي بسته بندي، حمل و نقل و عواملي از اين قبيل توصیه می گردد.

رقابت پذیری، صادرات