رابطه تجارب معنوی با خود کارآمدی درد و شدت درد در بیماران مالتیپل اسکلروزیس خراسان شمالی

مقدمه خودکارآمدی درد به میزان اطمینان افراد به توانایی شان برای حفظ عملکرد، علی رغم وجود درد، اشاره داشته و بر ظرفیت فرد برای مقابله با درد می افزاید. معنویت نیز به عنوان عامل ایجادکننده معنا و مفهوم در زندگی و احساس تعلق و امیدواری به قدرت منبعی والا بر باور افراد به توانایی شان برای مواجهه با شرایط استرس زای زندگی و بویژه بیماری های ناتوان کننده و مزمن اثر می گذارد. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تجارب معنوی در خودکارآمدی درد، شدت درد، اختلال در عملکرد روزانه، کنترل بر زندگی و پریشانی هیجانی در مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس بود. روش تحقیق در یک طرح همبستگی، تعداد 48 نفر از بیماران مراجعه کننده به انجمن ام. اس خراسان شمالی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های چند وجهی درد، خودکارآمدی درد و تجارب معنوی روزانه را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با محاسبه ضریب همبستگی پیرسون، آزمونt و ANOVA صورت گرفت. یافته ها نتایج نشان داد که 46٪ مبتلایان درد شدید را تجربه می کنند، 51 ٪ در عملکرد روزانه خود دچار اختلالند، 56٪ پریشانی هیجانی بالایی دارند و خودکارامدی 52٪ از آنان در سطح پایین قرار دارد. همبستگی معناداری نیز میان احساس حضور خداوند با خودکار آمدی درد(60/0)؛ ارتباط با خداوند با خودکارآمدی درد(55/0)، اختلال در عملکرد روزانه(30/0- )، شدت درد(31/0- ) و کنترل بر زندگی(40/0)؛ احساس مسولیت در قبال دیگران با خودکارآمدی درد(47/0)، اختلال در عملکرد روزانه(33/0- )، شدت درد(34/0- ) و کنترل بر زندگی(49/0)؛ خودکارآمدی درد با اختلال در عملکرد روزانه(58/0-)، شدت درد(53/0-) و کنترل بر زندگی(64/0) و سن مبتلایان با کنترل بر زندگی(30/0-) بدست آمد. تفاوتهای معناداری نیز بر اساس وضعیت تاهل، زندگی در شهر یا روستا، نوع شغل، میزان تحصیلات و سطح در آمد میان مبتلایان به ام. اس در متغیرهای مورد بررسی بدست آمد. نتیجه گیری به نظر می رسد معنویت بواسطه کمک به کسب معنا و مفهوم در زندگی و احساس امنیت بواسطه اعتقاد و ارتباط با منبعی والا، بر توانایی مبتلایان به ام. اس در مواجهه با درد و عوارض آن تأثیرگذار است.

خودکارآمدی درد، تجارب معنوی روزانه