جداسازی قارچ موکور از سیستم تنفسی طیور مرغداری های اطراف شهرستان ارومیه

جنس موکور را با توجه به نبودن استولون وریزوئید در آن می توان از جنس های آبسیدیا, رایزوپوس و رایزوموکور جدا کرد. تنها گونه های اندکی از موکور عامل اتیولوژیک زایگومایکوزیس در حیوانات و انسان هستند که در این باره می توان به گونه های ایندیکوس, راموسیسیموس و سیرسینلوئیدس اشاره کرد. قارچ موکور موجب بیماری موکورمایکوزیس می شود. موکورمایکوزیس یک عفونت حاد با سیر سریع است. این بیماری در افرادی که به دلایل مختلف مکانیسم های دفاعی بدنشان مختل شده ایجاد می شود. هدف از تحقیق حاضر جداسازی قارچ موکور از سیستم تنفسی طیور مرغداری های اطراف شهرستان ارومیه است. محیط های کشت در شرایط استریل در آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه تهیه و به مرغداری ارجاع داده شد سپس با سواپ از دهان و خلط بصورت عمقی عمل نمونه برداری انجام گرفت و بر روی محیط کشت سابورد دکستروز آگار کشت داده شد. پس از رشد پرگنه های قارچی از آنها لام میکروسکوپی نیز جهت تشخیص دقیق تهیه گردید. از مجموع ۰۰١٢ نمونه مورد بررسی ۰۵١ مورد به قارچ موکور آلوده بودند . قارچ ها در موجودات زنده به دو طریق موجب خسارت می شوند: ١۰از طریق حمله به بافت ها و اعضا مختلف ٢۰ از طریق متابولیت های قارچی که مهمترین آنها توکسین قارچی ( مایکوتوکسین) هستند. پیشنهادی که در این زمینه می توان ارائه داد این است که در مرغداری ها باید هنگام شیوع , جوجه های بیمار را از جوجه های سالم جدا کنند و جوجه های لاغر و ضعیف را معدوم نمایند چرا که هم رشد خوبی ندارند و هم باعث آلودگی می شوند. و می توان در هنگام شیوع بیماری با خوراندن محلول سولفات مس۰۰۰١/۵/۰ به جای آب آشامیدنی از گسترش بیماری کاست. مرغدارها باید در مکان های پرورش مرغ مادر تخم مرغ ها را هر چه زودتر بعد از تخم گذاشتن جمع آوری و ضد عفونی کنند تا مشکلی برای جوجه هایی که در آینده می خواهند متولد شوند بوجود نیاید.

موکور , طیور , عامل اتیولوژیک