بیماری پمفیگوس در حیوانات

 این عرضه بیشتر بصورت یک کمپلکس است و داراي 4 گونه مختلف است. این عارضه از گروه disease Autoimmuno اپیدرم و غشاي مخاطی است . Pemphigus complexدر سگ و گربه وانسان و بندرت در سایر حیوانات اتفاق می افتد. وجه مشترك بین انواع پمفیگوس تولید Auto antibody بخصوص IgG است که بر علیه دسموزوم ها و مولکولهاي گلیکوپروتئین کراتینوسیت هاي پوست و گاهی غشاي مخاطی دهان و دستگاه تولید مثل تولید می شود. بر اثر پارگی دسموزوم ها در نتیجه سلول آزاد شده، گرد و مدور (مثل شکل ظاهري لنفوسیت) در پاستول و یا وزیکل اپیدرمی شناور می شود (وجه مشترك پمفیگوس ها). این فرآیند Acantholysis گفته می شود. (لیز دسموزوم ها و یا spine لایه spinosum stratuem). سیتوپلاسم کراتینوسیت مدور، رنگ ائوزین بیشتري به خود می گیرد، هسته طبیعی است. سلول زنده است. به این کراتینوسیت معلق آزاد Acantholytic keratinocyte اطلاق می شود. انواع چهارگانۀ پمفیگوس از نظر شدت بالینی و جایگاه آناتومیک وقوع ضایعه، طبیعت میکروسکوپیک (تولید وزیکل یا پاستول) با هم فرق دارند. مهمترین پمفیگوس از لحاظ دامپزشکی P.foliaceous می باشد. که در سگ و گربه و گاهی در اسب مشاهده می شود. ضایعات بیشتر روي پوزه، پوست اطراف چشم، پوست بین انگشتان و سم ها شایع است. پوست مبتلا ضخیم، سفت داراي ترك هاي دردناك است .گاهی روي ضایعات با کمی دلمه پوشیده شده است. IgG و بندرت IgM و کمپلمان C3بین سلولها در ناحیۀ stratuem spinosum ترشح می شوند و زمینه ایجاد پاستولهایی که دسته جاتی از موها را در خودشان احاطه کرده اند را فراهم می آورند. پاستول حاوي تعداد زیادي نوتروفیل، کمی ائوزینوفیل و کراتینوسیت هاي متورم غوطه ور است.

پمفیگوس، بیماری های پوستی، درماتوپاتولوژی