بررسی تأثیر پماد روغن کنجد و پودر جو سوخته بر بهبودی زخم های سوختگی درجه 2 در موش صحرایی نرگس عبیدی*،

مقدمه: سوختگي با تخريب سد حافظتي بدن يعني پوست از مهمترين علل مرگ و مير و ناتواني در كشور ما و حتي در كشورهاي پيشرفته غربي محسوب مي‌شود.وجود بافت هاي نكروزه چرمي شكل يكي از مشكلات بيماران دچار سوختگي هاي عميق محسوب مي گردد. در اين پژوهش استفاده از پماد روغن كنجد و پودر جو سوخته جهت دبريدمان بافتهاي نكروزه ناشي از سوختگي مورد ارزيابي قرار گرفته است. روش كار: در این مطالعه تجربی از 36 موش صحرایی بالغ با وزن 20 ± 270 گرم استفاده گردید. پس از انجام بيهوشي بوسيله کتامین، سوختگي درجه 2، به قطر 22 میلی متر ايجاد گرديد. رت ها به صورت تصادفي به 6 گروه تقسيم شدند. در 3 گروه اول به ترتیب غلظت 1، 3 و 5 درصد پماد روغن کنجد و جو سوخته براي پانسمان استفاده شد. در گروه چهارم اوسرین، گروه پنجم کنترل مثبت و گروه ششم کنترل منفی بودند. در هر گروه و هر زخم، زمان برداشته شدن بافت نكروزه و سپس ايجاد بافت گرانولاسيون در چك ليست مربوطه ثبت شد و نتايج مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. نتايج: نتايج نشان داد كه بين 3 غلظت متفاوت از پماد روغن کنجد و جو سوخته، بهترین نتیجه از نظر کوچک شدن قطر زخم و ضخامت اپیتلیال، مربوط به پماد با غلظت 5 درصد مي باشد (p<0.001) هرچند این چماد اثربخشی بهتری حتی نسبت به کنترل مثبت داشت ولی هیچ اختلاف آماری معنی داری بین این دو دیده نشد(p>0.05). نتيجه گيري: استفاده از پماد 5 درصد در دبريدمان بافتهاي نكروزه قابل رقابت با پماد فيبرينولايزين مي باشد. بدلیل مزایای بالایی که از نظر اقتصادی، علمی و عملی دارد، استفاده از آن ارجحیت داشته لذا بررسي بيشتر در اين زمينه ضروري است.

روغن كنجد، پودر جو سوخته، سوختگي درجه2، دبريدمان غيرجراحي