درباره واژه‌بست‌های فارسی و نقش‌های مختلف آنها مطالعات صورت گرفته است (شقاقی 1374). واژه‌بست‌های ضمیری فارسی در جایگاه‌های متفاوتی ظاهر می‌شوند. واژه‌بست‌های فارسی در برخی ساخت‌ها به افعال مرکب پی‌بستی مشهورند، مانند "می‌خوام برم، خوابش می‌آید و مانند آن"، که حضور اجباری دارند و به نشانه مطابقه تبدیل شده‌اند. واژه‌بست‌ها در نقش نشانه مفعول، در جملاتی مانند "می‌خورمش"، واژه‌بست‌هایی منضم هستند و حاصل مضاعف‌سازی واژه‌بست‌اند و به نشانه مطابقه تبدیل نشده‌اند. این واژه‌بست‌ها فقط وقتی ظاهر می‌شوند که گروه اسمی مفعول و هم مرجع با آنها نقش مبتدا دارد. دو نوع مطابقه در زبان‌ها وجود دارد. 1- مطابقه دستوری که بیشتر در زبان‌های ضمیرآزاد دیده می‌شود. در این نوع مطابقه، ضمایر منفصل نقش اصلی را بر عهده دارند و شناسه‌ها و ضمایر متصل یا واژه‌بست‌ها با ضمایر منفصل مطابقه می‌کنند. 2- مطابقه مرجع‌دار، که در آن خودِ شناسه‌ها و ضمایر متصل، مستقیماٌ به اسم‌ها اشاره دارند و نیازی به ضمایر منفصل نیست. این نوع مطابقه بیشتر در زبان‌های ضمیر وابسته دیده می‌شود. در زبان‌هایی که از این نوع مطابقه استفاده می‌کنند، از آنجا که کلمات دارای شناسه هستند و نقش خود را مشخص می‌کنند، ترتیب کلمات چندان ثابت نیست.
کلید واژگان :واژه‌بست، مضاعف سازی، مطابقه، ضمایرمنفصل، ضمایرمتصل
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک