تاثیر عدالت سازمانی بر توانمندی کارکنان با نقش میانجی رهبری تحول آفرین با در نظر گرفتن خط مشی‌های دانشگاه علوم پزشکی

هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر عدالت سازمانی بر توانمندی کارکنان با نقش میانجی رهبری تحول آفرین با توجه به خط مشی‌های دانشگاه علوم پزشکی می‌باشد. روش: این پژوهش ازنظر هدف کاربردی، روش توصیفی - پیمایشی است، جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایران که تعداد آنها 456 نفر می‌باشد با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه در این پژوهش 208 نفر است محاسبه شده است و روش نمونه گیری تصادفی ساده بوده­ است. ابزار گردآوری اطلاعات، سه پرسشنامه استاندارد است که عبارتند از رهبری تحول آفرین باس و آولیو (1994)، عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1998) و توانمندسازی کارکنان اسپریتز (1996)که روایی آن توسط اساتید و خبرگان و تعیین و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 872/0 محاسبه گردید. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق آزمون کولموگروف-اسمینروف، آزمون بارتلت و تعیین بار عاملی، همچنین معادلات ساختاری صورت گرفته است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که با توجه به خط مشی‌های دانشگاه علوم پزشکی تاثیر عدالت سازمانی بر توانمندی کارکنان با نقش میانجی رهبری تحول آفرین تأیید شد. تأثیر عدالت سازمانی بر توانمندی کارکنان و رهبری تحول گرا تایید شد ولی تأثیر رهبری تحول گرا بر توانمند سازی کارکنان تأیید نشده است.

رهبری تحول آفرین؛ عدالت سازمانی؛ توانمندی کارکنان؛ دانشگاه علوم پزشکی