پژوهش حاضر با هدف بررسي رويكردهاي برنامه درسي دانشجويان تحصيلات تكميلي رشته برنامه درسي صورت گرفت. روش از حيث هدف، كاربردي و از جهت روش، توصيفي ـ پيمايشي بود. جامعه آماري پژوهش، شامل همه دانشجويان رشته برنامه ريزي درسي دانشگاه فردوسي مشهد در مقاطع كارشناسي ارشد و دكتري مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 88 ـ 89 بود (51 نفر). كليه دانشجويان به روش سرشماري انتخاب شدند و پرسشنامه محقق ساخته رويكردها را تكميل نمودند. اين پرسشنامه بر اساس رويكردهاي برنامه درسي ارنشتاين (رفتاري، سيستمي، مديريتي، علمي، انسان گرايي و نو مفهوم گرايي) در قالب 30 گويه با يك مقياس چهار گزينه اي بر اساس طيف ليكرت بود. داده هاي حاصل با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (تحليل واريانس يك راهه و چند راهه) تجزيه و تحليل شد. يافته ها نشان داد: 1 ـ غالب ترين رويكرد دانشجويان، رويكرد انسان گرايي و كمترين ميانگين مربوط به رويكرد رفتاري بود و به طور كلي، دانشجويان مورد بررسي به رويكرد غير فني، گرايش بيشتري داشتند. 2 ـ بين دانشجويان در رويكرد فني و غير فني بر حسب جنسيت تفاوت معناداري وجود نداشت 05/0p>. 3- بين دو مقطع تحصيلي در دو رويكرد فني و غير فني تفاوت معنادار نبود 05/0p>. 4- بين سال ورود و گرايش به رويكرد غير فني دانشجويان تفاوت معناداري وجود نداشت(05/0>p). با توجه به اين كه دانشجويان مورد بررسي به رويكرد غير فني، گرايش بيشتري داشتند؛ اين گونه استنباط مي گردد كه غالب دانشجويان تحصيلات تكميلي رشته برنامه درسي، با شيوه هاي آموزش و برنامه هاي درسي سنتي در چالش بوده، بيشتر با خط مشي هاي تعليم و تربيت جديد، هماهنگ و همسو هستند.
کلید واژگان :برنامه درسي، رويكرد برنامه درسي، رويكرد فني، رويكرد غير فني
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک