مفهوم كيفيت زندگي يكي از اساسي ترين مفاهيم توسعه در عصر حاضر است كه به بررسي و ارزيابي رفاه عمومي فرد و جامعه مي پردازد. اين مفهوم گرچه جديد نيست و از ديرباز مورد توجه بوده است، اما اكنون در طيف گسترده اي از زمينه هاي توسعه، سلامت و سياست مورد استفاده قرار مي گيرد. هدف از تحقيق حاضر که از نوع کاربردي و به لحاظ گردآوري اطلاعات از نوع توصيفي ـ پيمايشي مي باشد، بررسي توزيع فضايي کيفيت زندگي در مناطق روستايي بوده که به صورت موردي در مناطق روستايي اورامانات (6 شهرستان با جمعيتي برابر با 23356 خانوار) انجام گرفته است. از اين تعداد 358 نفر (سرپرست خانوار) با استفاده از فرمول كوكران با سطح اطمينان 95 درصد (5/0 = p&q) و احتمال خطاي (05/0 = d) به عنوان نمونه ي آماري انتخاب گرديد. با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي چند مرحله اي تصادفي و با انتساب متناسب، از بين شهرستان های مورد نظر 42 روستا به-عنوان روستاهاي هدف انتخاب (2 روستا از هر دهستان) گرديد. نتايج کلي پژوهش نشان داد سطح کيفيت زندگي در محدوده مورد مطالعه، (با ميانگين 1/2) پايين¬تر از حد متوسط بوده و بين شهرستان های مورد مطالعه از نظر عوامل مؤثر بر کيفيت زندگي (به استثنای بعد اقتصادی) تفاوت معني داري در سطح 95 درصد اطمينان وجود دارد. همچنین، نتایج حاکی از وجود شکاف و نابرابری در بین شهرستان های منطقه اورمانات در سطح کیفیت زندگی بود.
کلید واژگان :کلید واژه ها: توزیع فضایی، کیفیت زندگی، توسعه روستایی، منطقه اورامانات.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک