تحلیل چند سطحی تأثیر رهبری تحول‌آفرین بر جو نوآورانه و رفتار نوآورانه کارکنان با نقش تعدیل گر خودکارآمدی خلاق

زمینه و هدف: نوآوری نیازمند احساس خدشه‌ناپذیر خودکارآمدی برای پافشاری بر کنجکاوی‌های خلاقانه است. با توجه به تأثیر رهبری و جو سازمانی بر نوآوری، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر رهبری تحول‌آفرین بر جو و رفتار نوآورانه کارکنان انجام ‌شد. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، پژوهشی توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل 40 مدیر و 250 کارمند اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان تهران بود که از طریق فرمول کوکران تعداد 20 مدیر و 151 کارمند به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد جایسیول و دهار (2015) استفاده شد که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ و شاخص سی‌آر و روایی آن با روش‌ روایی محتوا، همگرا و واگرا تأیید شد. داده‌ها به کمک نرم‌افزارهای اسمارت پی. ال. اس و تحلیل خطی سلسله ‌مراتبی تحلیل‌ شدند. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که رهبری تحول‌آفرین بر جو نوآوری، جو نوآوری بر رفتار نوآورانه کارکنان و رهبری تحول‌آفرین بر رفتار نوآورانه کارکنان تأثیر دارد. همچنین تأثیر تعدیل‌گر خودکارآمدی خلاق بر رابطه جو نوآوری و رفتار نوآورانه کارکنان معنادار نبود. به‌علاوه، اثر متغیر میانجی جو نوآوری با استفاده از آزمون سوبل و شدت آن با ضریب وی.اِی.اف سنجیده شد. نتیجه‌گیری: مدیران باید از طریق القای حس افتخار، اعتقاد و احترام به کارکنان، تعریف مأموریت مشخص، ارائه الگوی مناسب در کنار ارتقای فرهنگ خطرپذیری، تأکید بر احساسات کارکنان و توجه به خواست و نیاز آن‌ها موجب افزایش رفتار نوآورانه شوند.

رهبری تحول‌آفرین جو نوآوری رفتار نوآورانه کارکنان خودکارآمدی خلاق تحلیل چند سطحی