ديرزماني بهترين راه ارزيابي توسعه يافتگي كشورهاي جهان، بررسي شاخصي مانند درآمد سرانه بود ولي، با انتقادهايي كه به اين شاخص شد، كارشناسان اقتصادي و اجتماعي، شاخصي ب هنام شاخص توسعة انساني معرفي كردند. به باور اين كارشناسان، رشد اقتصادي ابزار مهمي براي شناسايي توسعه انساني كشورها به شمار مي رود، ولي توسعه تنها وابسته به رشد و سطح درآمد افراد جامعه نيست. برنامه توسعه سازمان ملل در سال 2010 در شيوة برآورد شاخص توسعه انساني، دگرگونيهايي پديد آورد كه در ساية آن جايگاه برخي كشورها در رده بندي جهاني جابه جا شد. اين دگرگونيها چنين است: محاسبه اميد به تحصيل و ميانگين سالهاي تحصيلي، به جاي محاسبه نرخ باسوادي بزرگسالان و نرخ نامنويسي در مقاطع گوناگون تحصيلي در برآورد شاخص آموزش، محاسبه درآمد ناخالص ملي سرانه به جاي محاسبه توليد ناخالص داخلي سرانه در برآورد شاخص درآمدي. از آنجا كه در گزارشهاي برنامه توسعه سازمان ملل اين شاخصها براي كشور ايران محاسبه نشده، در اين بررسي به دنبال پاسخ اين پرسش هستيم كه شيوة محاسبه شاخص توسعه انساني و جايگاه ايران در پيوند با اين شاخص در سال 2010 چگونه بوده است؟ روش: در اين پژوهش براي محاسبه شاخص توسعه انساني و بررسي جايگاه ايران در جهان در اين زمينه، از روش توصيفي تحليلي بهره گيري شده است. يافت هها: يافته ها گوياي بهبود هر سه شاخص اميد به زندگي، آموزش و درآمد در ايران و سرانجام بهبود شاخص توسعة انساني در سال بررسي شده بوده است. اين يافته ها، ايران را از كشوري با توسعة انساني متوسّط به كشوري با توسعه انساني بالا تبديل كرده است.
کلید واژگان :شاخص توسعه انسانی، امید به زندگی، آموزش، درآمد
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک