چکیده :

در تعریف خسارت زیست محیطی دو گرایش میان حقوقدانان وجود داشته عده ای خسارات زیست محیطی را خسارت وارده به محیط زیست دانسته و محیط زیست را هدف خسارات دانسته و عده ای دیگر آن را خسارت دارای منشاء زیست محیطی به انسان ها دانسته اند. آنچه در این نوشتار مورد بحث قرار خواهد گرفت مفهوم اول یعنی خسارات وارد به محیط زیست خواهد بود. به عبارت دیگر در پی بررسی امکان مطالبه خسارات وارده بر محیط زیست انسان و نه اموال و نه اشخاص هستیم . تعریفی که توسط دستور العمل مصوب ۲۰۰۴ اتحادیه اروپا نیز در این خصوص اتخاذ گردیده است. ماده ۹ قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست پس از ممنوع ساختن اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی محیط زیست را فراهم نمایدآلوده ساختن محیط زیست را اینگونه تعریف می نماید : عبارت است از پخش یا آمیختن مواد خارجی به آب یا هوا یا خاک یا زمین به میزانی که کیفیت فیزیکی یا شیمیایی‌یا بیولوژیک آن به طور زیان‌آور به حال انسان یا سایر موجودات زنده و یا گیاهان و یا آثار و ابنیه باشد تغییر دهد. از دید دستورالعمل اتحادیه اروپا خسارت زیست محیطی خسارت به گونه ها و زیستگاههای طبیعی و خسارت به آب و زمین دانسته شده است. بحران ریز گردها را می توان به‌مثابه تهدیدی برای امنیت زیست‌محیطی و ملی تلقی نمود. ازآنجایی‌که گردوغبار به‌عنوان پدیده‌ای که سال‌های اخیر مشکلات فراوانی در منطقه و ازجمله ایران ایجاد کرده مسئلۀ مهمی است که در سطح جهانی موردبررسی می‌باشد.

کلید واژگان :

حقوق، محیط زیست، معاهده، اظهارنامه، خسارت زیست محیطی، تضمین حق، مس‍ئولیت مدنی.



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک