بررسی درجه توسعه یافتگی استان های کشور در بخش ارتباطات با روش تاکسونومی عددی

با توجه به این كه يكي از موارد اساسی و لازم براي برنامه‌ريزي صحيح ملي و منطقه‌اي، آگاهي از توانمندي هاي مناطق مختلف است، تعيين موقعيت و رتبه بندی استان ها ، از نظر ميزان توسعه‌يافتگي، اهميت ويژه‌اي دارد. توسعه‌يافتگي استانهاي كشور با توجه به توزيع ناهمگن منابع و همچنين عوامل مختلف اقتصادي، اجتماعي و اقليمي مناطق، ممكن است روند مناسبي نداشته باشد؛ از اين رو، موفقيت در اين امر مستلزم توجه به معيارهاي توسعه بر اساس توانمندي هاي موجود در هر استان در تدوين برنامه‌هاي توسعه ملي و منطقه‌اي، در سطح استان هاست. برای همین شناسايي قابليت هاي هر استان امری ضروری می باشد. بر اهل نظر روشن است که بخش ارتباطات در شاخصه های توسعه یافتگی، از اجزای اصلی و زیربنایی توسعه است، به گونه ای که این بخش می تواند بستری مناسب برای ارتقاء جایگاه بقیه شاخص های توسعه قرار بگیرد. در همین راستا يكي از گام هاي اساسي جهت سياست گذاري و برنامه ريزي در بخش ارتباطات كشور، اطلاع از وضع موجود اين خدمات در استان ها ی کشور است. هدف اين پژوهش تعيين درجه توسعه يافتگي و رتبه بندي استان هاي كشور است. روشي كه براي تجزيه و تحليل داده¬ها مورد استفاده قرار گرفته است يكي از روش¬هاي آماري چند متغيره بنام تاکسونومی عددی است که با در نظر گرفتن 11 شاخص ارتباطات، به تجزيه و تحليل درجه توسعه یافتگی استان ها در این بخش پرداخته می شود. طبق نتايج این پژوهش استان تهران، دارای بالاترین درجه توسعه یافتگی می باشد. این استان با درجه توسعه یافتگی 2355/0 ، فاصله قابل تاملی از بقیه استان ها دارد. اکثر استان های کشور از نظر شاخص های ارتباطات دارای وضعیت مطلوبی نمی باشند. از این رو برای رسیدن به وضعیت مطلوب، توجه جدی برنامه ریزان را طلب می نماید.

درجه توسعه يافتگي، بخش ارتباطات، تاكسونومي عددي، استان های کشور