چکیده :

به منظور بررسی اثرات مقادير سيليس و پتاسيم بر خصوصيات مرفولوژیکی وابسته به ورس و عملكرد كمي برنج رقم طارم هاشمي، آزمايشي به صورت كرت‌هاي خرد شده و در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعه تحقيقاتي واقع در شهرستان ساري در سال زراعي 1389 اجرا شد. مقادير 0، 250، 500 و 750 كيلوگرم سيليس در هكتار به عنوان عامل اصلي و مقادیر 0، 30، 60 و 90 كيلوگرم پتاس خالص در هكتار به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد حداكثر عملكرد دانه (612 گرم در متر مربع) با مصرف 750 كيلوگرم سيليس در هكتار حاصل شد، چون بيشترين تعداد پنجه در كپه و تعداد پنجه بارور نيز تحت اين تيمار به دست آمد. كمترين حركت خمش ميانگره 4 با مصرف 90 كيلوگرم پتاسيم در هكتار حاصل شد. بيشترين تعداد پنجه بارور، عملكرد دانه (3/575 گرم در متر مربع) و شاخص برداشت (6/35 درصد) با كاربرد 90 كيلوگرم پتاسيم در هكتار حاصل شد. بنابراين با توجه به نتایج به دست آمده مقادير 750 كيلوگرم سيليس در هكتار و 90 کیلوگرم پتاسيم در هکتار به عنوان تیمار مناسب معرفي مي‌گردند.

کلید واژگان :

برنج، پتاسیم، حركت خمش، سيليس، عملكرد دانه.



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک