باز اندیشی به ارزش های انسان شناختی از منظر اندیشمندان معاصر

هر مکتبی بر اساس هدفی که دارد، طرح تربیتی مخصوصی را بر اساس مبانی مهم انسان شناختی که در مورد انسان دارد دنبال می کند. لهذا، هر تمدن یا مکتب اعتقادی و ایدئولوژیک، نظام خاص و منطق ویژه و ساخت متمایز خود را داراست، که بیانگر منظومه ی فکری معینی است که زبان؛ انعکاس دهنده ی طرحی است حامل معانی دلالت ها و ابزار کارآیی است که به پرده از اندیشه ها و ایده ها ی یک جامعه بر می دارد و اعتقادات و آرا را که در زبان دینی از آن به فطرت تعبیر می شود بیان می کند. لذا؛ با وجود تضارب اندیشه¬ها در قبول یا انکار ادراکات انسانی برای رسیدن به کمال اخلاقی مسائل اخلاقی یا جبری و طبیعی یا کمالات معنوی که ارزش اخلاقی دارند باید اکتسابی باشند؛ لهذا، در این مقال بر آنیم که، به تبین نقش فطرت در دین شناسی و معرفت دینی با تاثر از دیدگاههای اندیشمندان و جامعه شناسان در ارتباط با ارزش های متعالی انسانی پرداخته شود.

فطرت، تعلیم و تربیت،ملازمه دین، تفکیک نظرات اندیشمندان