تاثير طراحي محيطي بر افزايش فرصت جرم با رویکرد CPTED (نمونه موردي: پارک فجر تبريز)

آنچه که به يک فضاي شهري معنا مي بخشد، حضور افراد در آن فضا و انجام فعاليت هاي اجتماعي، فرهنگي و ... در آن مي باشد. بنابراين فضاهاي عمومي شهري و به طور خاص پارک ها، عرصه اي براي تعاملات اجتماعي هستند. از طرفي عوامل مختلف در هر فضاي شهري مي تواند بر ميزان اين تعاملات و نوع آنها تاثيرگذار باشد. در سال هاي اخير، پژوهشگران بسياري در سراسر دنيا به شناخت و بررسي اين عوامل پرداخته اند که نتايج آن، رسيدن به چند نکته ي اساسي و موثر از جمله امنيت و جرم ستيزي در فضاهاي شهري بوده است. يکي از انواع راهبردهاي پيشگيرانه ي مکانيکي از جرم، پيشگيري از طريق طراحي محيطي، "CPTED " است که نخستين بار توسط جرم شناس آمريکايي، سي. ري. جفري ارائه شده است. CPTED بر توانايي هايي تکيه مي کند که به متخلف کمک مي کند تا بر عمل خلاف خود غلبه کند و در واقع هدف آن کاهش فرصت براي رخ دادن جرم است. اين نظريه شامل شش جز است که عبارتند از: تعيين قلمرو ، نظارت ، کنترل دسترسي ، تصوير محيط (حفظ و نگهداري محيط)، سخت کردن آماج جرم و فعاليت هاي پشتيباني .

CPTED، طراحي محيطي، فرصت جرم، تصوير ذهني