مطالعه حاضر با هدف تعيين عوامل موثر برتابع تقاضاي واردات ايران بويژه دريافت‌هاي ارزي حاصل از صادرات نفت، طي سال‌هاي 1387-1338 انجام شده است. با توجه به اين كه ايران يكي از عمده‌ترين كشورهاي صادركننده نفت بوده و سهم زيادي از درآمدهاي ارزي آن از طريق صادرات نفت بدست مي آيد، در اين مطالعه متغير دريافت‌هاي ارزي نفت به تابع تقاضاي واردات سنتي اضافه شده است. براساس برآوردهاي حاصل از روش‌هاي همگرايي سيستمي و غيرسيستمي، دريافت‌هاي ارزي نفت، درآمدملي واقعي و قيمت‌هاي نسبي بطور معني‌داري رفتار تابع تقاضاي واردات در بلند مدت را تعيين مي‌كنند. نتايج همچنين نشان مي‌دهد كه كشش درآمدي در فاصله مقادير 59/0 تا 75/0 قرار دارند. از سوي ديگر،كشش قيمت‌هاي نسبي نيز بين رقم 57/0- تا 66/0- قرار دارد. براي تعيين رفتار كوتاه‌مدت مدل از مكانيزم تصحيح خطا استفاده شده است. در نهايت، تحليل‌ها نشان مي‌دهد كه دريافت‌هاي ارزي نفت همانند درآمد واقعي يك نقش موثري در رفتار بلندمدت و كوتاه‌مدت تابع تقاضاي واردات در ايران ايفا مي‌كنند.
کلید واژگان :
درآمدهاي نفتي، تقاضاي واردات، همجمعي سيستمي و غير سيستمي.
