سرمايه‌گذاري خارجي و جايگاه آن در اقتصاد در حال گذار ايران

در ميان متغير‌هايي كه مي‌توان با استفاده از آن‌ها وضعيت اقتصادي يك كشور را مورد ارزيابي قرار داد، شاخص سرمايه‌گذاري و به خصوص سرمايه‌گذاري خارجي به عنوان مهم‌ترين شاخص در سطح بين المللي تلقي مي‌شود. اين نيز بدان دليل است كه سرمايه‌گذاري خارجي در يك كشور نه تنها نمايانگر وضعيت اقتصادي آن، كه نمودي از اوضاع اجتماعي و ثبات سياسي و در مجموع امنيت اقتصادي آن كشور محسوب مي‌شود. علاوه بر آن، سرمايه‌گذاري خارجي توانايي تعامل يك كشور با ساير كشورها را از ابعاد اقتصادي نمايانگر ساخته و از اين‌رو از بعد روابط بين الملل نيز اهميت مي‌يابد. براين اساس، انتظار بر آن است كه در جريان گذار اقتصادي هر كشور بتواند زمين? اين تعامل را به ميزان بيشتري فراهم نموده و با جذب سرمايه‌گذاري خارجي مرحله گذار و دستيابي به توسعه را با سرعت بيشتري طي نمايد. با اين نگاه، اين مقاله مي‌كوشد تا جريان سرمايه‌گذاري خارجي در ايران را طي دوره 1970-2008 بررسي نموده و آن را با كشورهاي منطقه سند چشم انداز، كه ايران انتظار دارد در افق 1404 به جايگاه نخستين در بين آن‌ها دست يابد و نيز، با كشورهاي توسعه يافته مقايسه نمايد. نتايج اين پژوهش نشان دهنده آن است كه ايران براي گذار از دوران گذار با شاخص مذكور به تغييرات اساسي در ساختارهاي اقتصادي، اجتماعي و سياسي خود نيازمند است.

سرمایه گذاری مستقیم خارجی، اقتصاد در حال گذار، توسعه اقتصادی، شاخص امنیت سیاسی