کاربرد فناوری نانو در کشاورزی با توجه به حفظ و نگهداری ژرم پلاسم بومی گیاهان زراعی در امنیت غذایی آینده کشور

جمعیت جهان با رشدی فزاینده رو به افزایش است بطوریکه برای تغذیه جهان تا سال 2030 میلادی، تولید غذا بایستی به مقدار 50 درصد میزان فعلی افزایش یابد، تغذیه این جمعیت، نیازمند دستیابی به ارقام جدید با کمیت و کیفیت بالاتر است. لازمه اصلاح نباتات موفق در جهت خلق ارقام جدید، جمعیت متنوع گیاهی است. کشور ایران به لحاظ داشتن ذخیره ژرم پلاسم غنی یکی از مراکز مهم تنوع و انتشار بسیاری از گیاهان در جهان محسوب میگردد. متاسفانه در دهه های اخیر بسیاری از منابع ژنتیکی کشور از بین رفته اند و آسیب پذیری ژنتیکی به لحاظ کاهش سطح تنوع، موجب تهدید امنیت غذایی شده است. در کشور ما همواره علاوه بر تامین امنیت ملی و نظامی، به امنیت غذایی مردم توجه ویژه ای می شود. با توجه به اهمیت و خطر نابودی منابع ژنتیکی کشور، جمع آوری، ارزیابی و نگهداری این منابع امری بسیار ضروری است. نانوتکنولوژی یکی از زمینه های علمی نوآورانه در کشاورزی می باشد. این فناوری می تواند مسیرهایی را برای افزایش ارزش افزوده غلات و بازسازی محیط زیست را پیشنهاد دهد. استفاده از فناوری نانو در کشاورزی با توجه به حفظ و نگهداری ژرم پلاسم بومی گیاهان زراعی می تواند در رسیدن به خودکفایی کشور در زمینه تولیدات کشاورزی نقش مهمی داشته باشد و با دست یابی به این هدف بدون نیاز به واردات محصولات کشاورزی می توان گام بزرگی در مسیر تحقق اقتصاد مقاومتی برداشت، و همچنین امنیت غذایی آینده کشور را تامین نمود.

فناوری نانو، کشاورزی، ژرم پلاسم، امنیت غذایی