معيار ارزشهاي اخلاقي از نگرگاه مکتب "کورنايي" و "اشو"

دو مکتب "کورنايي" و "اُشو"، به ترتيب با اصالت بخشي به مفهوم لذت و شادي در زندگي مادي انسان، سعي در تعريف ملاک و معيار ارزش اخلاقي داشته¬اند؛ هر يک از اين دو جنبش، در بيان ابعاد نگرشي و پيامدهاي حاصل از آن، وجوه اشتراک و تمايزي را در تبيين سعادت انسان مطرح مي¬سازند که پردازش در اين مقوله، در دستيابي به نقص¬ها و تعريف الگويي جامع جهت هدايت بشر ياري مي¬رساند. پژوهش حاضر بر آن است تا با تکيه بر روش توصيفي-تحليلي به بررسي ديدگاه مکتب کورنايي جهت شناسايي معيار ارزش اخلاقي که در لذت آني و لحظه¬اي خلاصه مي¬شود، پرداخته و همچنين اين معيار را که در مکتب اشو با شادي و خنده اعتبار مي¬يابد، تشريح نمايد. رهيافتهاي حاصل از پژوهش آنکه انحصار انسان در محدوده لذات جسماني و عشق آزاد و لاقيد، انحطاط اخلاقي و عدم اهتمام به خداگرايي را در راستاي تبلور خودگرايي اومانيستي در ماهیت انسان اشاعه داده است؛ اين امر از نقص معرفتي اين دو مکتب در شناخت ماهيت حقيقي انسان و هدف غايي آفرينش حکايت دارد.

مکاتب لذت¬گرا، مکتب کورنايي، اصالت لذت، مکتب اُشو، اصالت شادي و عشق آزاد